యుద్ధం చేయడం చేతకాని వాళ్ళే అహింస గురించి మాట్లాడుతారు

"అహింసా పరమో ధర్మం" అనేది భగవద్గీతలో ఉదహరించిన సంస్కృత పదబంధం. ఇది అసంపూర్ణం. అహింస అంటే అహింస, పరమో అంటే సర్వోన్నతమైనది మరియు ధర్మం అంటే కర్తవ్యం. ఈ విధంగా మొత్తం పదబంధానికి అర్థం అహింస అన్ని ఇతర పనులను అధిగమించేంత వరకు అత్యున్నత కర్తవ్యం. ఇది అన్ని విషయాలలో తప్పనిసరిగా వర్తింపజేయాలి. ఈ భావన ఎటువంటి పరిస్థితులలోనైనా హింసాత్మక ప్రతిఘటనను ఏకపక్షంగా వదిలివేయడానికి దారితీస్తుంది. ఈ పదబంధం మహాత్మా గాంధీచే ప్రాచుర్యం పొందింది. అహింసా వాదులమని చెప్పుకుంటూ ప్రస్తుతం చాలామంది నాయకులు తరచుగా వాడుతున్నారు.

కౌరవ సైన్యానికి వ్యతిరేకంగా ఆయుధాలను తీయడానికి అర్జునుడు వెళ్లేటప్పుడు కృష్ణుడు భగవద్గీతలో ఉదహరించినది ఈ విధంగా వుంది. “అహింసా పరమో ధర్మః, ధర్మ హింస తథీవ చ” అహింస మానవుని పరమ ధర్మం. కానీ ధర్మాన్ని రక్షించడానికి హింస చేయడం దానికంటే గొప్పది.

అహింసా అంటే అహింస. ఎక్కువ హింసను ఆపడానికి హింసను ఉపయోగించినట్లయితే హింసను కూడా అహింసగా పరిగణించే సందర్భాలు ఉన్నాయి. ఉదాహరణకు, ఒక రాజు తన దేశంలో శాంతిభద్రతలను కాపాడేందుకు తన ఆజ్ఞను ఇవ్వాలి. అతను దుర్మార్గులను శిక్షించకపోతే అతను తన విధిని నిర్వర్తించడంలో విఫలమవుతాడు, ప్రభుత్వం పూర్తిగా గందరగోళ స్థితిలో ఉంటుంది. హంతకుడిని ఉరితీయడం రాజుకు అహింస. ఎంతోమంది ప్రాణాలను హరించే వ్యక్తిని చంపడం అహింస. అందుకే సనాతన ధర్మం సన్యాసుల విషయంలో తప్ప తన అనుచరులపై పూర్తి అహింసను విధించలేదు. అహింసా అనేది ధర్మాన్ని రక్షించడానికి హింసా (హింస)తో భర్తీ చేయబడిన సాధారణ ధర్మం.అయితే, ధర్మం అనే పదం మతానికి పర్యాయపదం కాదని గుర్తుంచుకోవాలి. అప్పుడు మతాలు లేవు.

విదుర నీతిలో ఇలా పేర్కొన్నాడు:-
కృతే ప్రతికృతిం కుర్యాద్వింసితే ప్రతిహింసినమ్|
తత్ర దోషం న పశ్యామి శఠే శాఠ్యం సమాచరేత్ ||
చర్యకు ప్రతిచర్య, హింసకు ప్రతి హింస, ఇందులో తప్పు లేదు ఎందుకంటే కఠినంగా ఉండటం వల్ల మాత్రమే ప్రయోజనం ఉంటుంది.

కృష్ణుడు ఇలా ప్రకటించాడు:-
ఓ పాండవా! ధర్మ స్థాపన కోసం ధర్మ విధ్వంసం చేసేవారిని సంహరిస్తానని నా వాగ్దానం అనివార్యం . వేదాది శాస్త్రాల ప్రకారం, ఆత్మరక్షణ కోసం లేదా దేశ ప్రయోజనాల కోసం దుష్టులను, రాక్షసులను చంపడం ధర్మంగా పరిగణించబడింది. మోసగాడిని మోసంతో చంపడానికి ఎప్పుడూ వెనుకాడరు అంటే శత్రువును మోసంతో చంపాలి. అలాంటి సమయంలో నియమాల చిక్కుల్లో పడితే ఆ పని నెరవేరదు.

రుగ్వేదంలో (1/11/6) కూడా ఇలా చెప్పబడింది. మాయాభిరింద్రమాయినం త్వం శుష్ణమవతిర: ఓ ఇంద్రా! మోసగాళ్లను, పాపులను, హింసించేవారిని కూడా మోసంతో చంపడం ఉత్తమం.

సమర్థ రాందాస్ కూడా ఇలా ప్రస్థావించారు:-
ఠకాసి వ్హావే ఠక్, ఖటాసి వ్హావే ఖాట్,
లౌందాసి ఆనూన్ బిడవావా దుసరా ల.
కాబట్టి, మొదట్లో ప్రస్తావించబడిన (" అహింసా పరమో ధర్మం ") ఈ అర్ధసత్యం చాలా ప్రమాదకరమని నిరూపించబడింది, ముఖ్యంగా మన దేశానికి. ఈ కోట్‌ని ఉపయోగించిన విధానం మన దేశం యొక్క నైతికతకు అత్యంత హానికరం. అహింస అనేది వ్యక్తికి సరైన ధర్మం కావచ్చు కానీ సమూహం లేదా సమాజానికి ఖచ్చితమైనది కాకపోవచ్చు మరియు దీనికి విరుద్ధంగా ఉండవచ్చు.

ఈ అహింస ఎంత తీవ్రస్థాయికి చేరిందంటే, పృథ్వీరాజ్ చౌహాన్ మొహమ్మద్ ఘోరిని ఓడించినప్పటికీ, అతను లొంగిపోవడంతో ఘోరీని వదిలేశాడు. ఆశ్రయించిన వానిని రక్షించాలనే నియమాన్ని పాటించాడు. కానీ తర్వాత, ఘోరీ మళ్లీ సమూహమై చౌహాన్‌ను ఓడించడానికి మరింత సైనిక శక్తితో మళ్లీ దాడి చేశాడు. ఘోరీ పృథ్వీరాజ్ చౌహాన్‌ను చంపడంలో వెనుకాడలేదు.

మనం ఇతరులను కొట్టినప్పుడు మాత్రమే మనం బాధ్యత వహించము, ఇతరులు మనల్నికొట్టినప్పుడు మనం కూడా జవాబుదారీగా ఉండాలి. మంచితనం ఒక ప్రాథమిక బలహీనత. అది విభేదాలు, యుద్ధాల నుండి దూరంగా ఉండాలని కోరుకుంటుంది. ఒక మనిషి శాంతిని కాపాడుకోవాలంటే, యుద్ధంలో పోరాడి గెలిచే శక్తి మరియు సామర్థ్యం అతనికి ఉండాలి. ప్రతి ఒక్కరికి రెండు కాళ్లు చెక్కుచెదరకుండా ఉండాలి - ఒకటి శాంతి కోసం మరియు మరొకటి యుద్ధం కోసం. ఎవరైనా ఇంట్లోకి ప్రవేశించి ఒక స్త్రీని వేధిస్తే, గృహస్థుడు మౌనంగా ఉండలేడు. అదేవిధంగా, ఒక పోరాటంలో, ఒక సైనికుడు తన ఆయుధాలను పక్కనపెట్టి కూర్చోలేడు. ఏ సందర్భంలోనైనా, అహింసను అభ్యసించడం అధర్మం, ధర్మం కాదు. నేరస్థులను శిక్షించడానికి హింస అవసరం. పొరుగు రాజ్యాలు దాడి చేస్తే వారితో యుద్ధానికి వెళ్లడం అవసరం, రాజు కర్తవ్యం. రాజు తన ప్రజలను రక్షించాలి.

అహింస అనేది అందరికీ అత్యున్నత ధర్మం కాదని, కురుక్షేత్ర యుద్ధరంగంలో అర్జునుడికి కృష్ణుడు స్పష్టంగా చెప్పాడు. మనం యుద్ధం గురించి విన్నప్పుడల్లా మనకు ముందుగా గుర్తుకు వచ్చేది ఏమిటి? - విధ్వంసం. అయితే, మనిషి అతని నాగరికత అనుసరించిన అభివృద్ధి మార్గాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తే, దాని పెరుగుదలలో యుద్ధం అతిపెద్ద పాత్ర పోషిస్తుందని మనం గ్రహిస్తాము. మనిషి యొక్క ఆధునిక సంపద అంతా, శాస్త్రీయ ఆవిష్కరణలు మరియు అత్యున్నత సాంకేతికత మద్దతుతో నిజానికి అతని విజయాలన్నీ ప్రాథమికంగా వారి ఉనికికి యుద్ధానికి రుణపడి ఉన్నాయి.

గొప్ప యుద్ధాలు చేసిన దేశాలు నేడు అభివృద్ధి శిఖరాగ్రంలో ఉన్నాయి. మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం ముగింపులో, జర్మనీ నాశనం చేయబడిందని, మంచి కోసం బలహీనపడిందని ప్రజలు భావించారు. కానీ కేవలం ఇరవై సంవత్సరాలలో, రెండవ ప్రపంచ యుద్ధంలో, జర్మనీ మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం యొక్క జర్మనీ కంటే అనంతమైన శక్తివంతమైన దేశంగా ఉద్భవించింది. మొదట్లో ఇంత తీవ్రంగా నాశనం చేయడిన తర్వాత ఈ దేశం మరో యుద్ధం చేస్తుందని ఎవరూ కలలో కూడా ఊహించలేరు. వందేళ్లపాటు జర్మనీ యుద్ధానికి దిగే అవకాశం లేదు అనుకున్నారు. కానీ కేవలం ఇరవై సంవత్సరాలలో అద్భుత జరిగింది. జర్మనీ ప్రపంచ శక్తిగా ఉద్భవించింది. ఎందుకు? ఎందుకంటే సంకల్ప శక్తితో, ఈ దేశం మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం చేసిన గాయాన్ని శక్తిగా మలచుకుంది.

రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం ముగిసే సమయానికి, ప్రపంచంలో ఇకపై యుద్ధాలు లేనట్లు అనిపించింది. కానీ, ఇంత త్వరగా, దానితో పోరాడిన శక్తులు గతం కంటే చాలా ఘోరమైన మరియు భయంకరమైన యుద్ధానికి సిద్ధంగా ప్రస్తుతం ఉన్నాయి. యుద్ధంలో ఘోరమైన విధ్వంసం, ఓటమిని చవిచూసిన రెండు దేశాలు జర్మనీ మరియు జపాన్ అద్భుతంగా, ప్రపంచంలోని అత్యంత సంపన్న దేశాలలో రెండుగా ఉద్భవించాయి. నేటి జపాన్‌ను సందర్శించిన తర్వాత ఎవరికీ ఈ దేశంపై అణు బాంబులు పడ్డాయని అనుకోరు. మహాభారతం వంటి యుద్ధం పేద మరియు వెనుకబడిన సమాజంలో జరగదు, గొప్ప యుద్ధం చేయడానికి ధనవంతులు కావాలి. అదే సమయంలో, సంపద మరియు శ్రేయస్సును సృష్టించడానికి యుద్ధం అవసరం ఎందుకంటే యుద్ధం ముఖ్యమైన సవాళ్ల సమయం.

కృష్ణుడు మహాభారత యుద్ధాన్ని అడ్డుకుని ఉంటే, భారతదేశం గొప్ప సంపదను పొంది ఉండేదని, భారత ఎదుగుదల, ఉన్నత శిఖరాలను తాకి ఉండేదని చాలా మంది అనుకుంటారు. కానీ అది నిజం కాదు. కృష్ణుడిలా ఆలోచించి మహాభారతం వంటి మరిన్ని యుద్ధాలు చేసి ఉంటే, ఈ రోజు మనం మన ఎదుగుదలలో ఉన్నత శిఖరాగ్రంలో ఉండేవాళ్లం. యుద్ధం ద్వారానే శాంతి నెలకొంటుంది. యుద్ధం చేయడం చేతకాని వాళ్ళే అహింస గురించి మాట్లాడుతారు.

ఇలాంటి వ్యాసాల కోసం ఈ క్రింద ఉన్న వాట్సాప్ గ్రూప్ లో జాయిన అవ్వగలరు. మీ MegaMindsIndia.